In de rubriek ‘Over Fotografie Geschreven’ vertellen fotografen meer over zichzelf en hun werk aan de hand van enkele vragen en stellingen. Zie hieronder het verhaal van urban fotograaf Roger Janssen.
Introductie
Ik ben Roger Janssen en woon sinds een dikke 20 jaar in Amsterdam. Ik werk in de IT bij een bank. Ik ben jarenlang software ontwikkelaar geweest, nu meer actief in bewaken van code kwaliteit binnen de bank. Ik krijg vaak te horen dat mensen het grappig vinden dat ik het “saaie” IT vak met het creatieve van fotografie combineer maar niets is minder waar. Als software ontwikkelaar ben je juist zeer creatief bezig met het vinden van unieke oplossingen voor jouw unieke problemen. Voor mij zijn beiden dus een zeer creatieve bezigheid.
Hoe is je passie voor fotografie ontstaan?
Ik denk via mijn vader die in de reclame wereld werkte als grafisch ontwerper en ook vaak met foto en film camera’s in de weer was voor werk en privé. Ik heb als chagrijnige kleuter veel te vaak voor de camera moeten plaatsnemen :). Ik krijg al vrij vroeg een oude box camera van een Opa geloof ik en daar heb ik toen als zesjarige al fotootjes mee lopen maken. Vond dat superleuk en dat gevoel is nooit weg gegaan. Gedurende middelbare school, diensttijd en werkperiodes was/ben ik altijd diegene die erbij geroepen werd/wordt om foto’s te maken als het nodig was. En tijdens vakanties was ik ook altijd aan het fotograferen. Ik heb ooit getwijfeld tussen de opleidingen Informatica en Fotografie en heb toen voor Informatica gekozen maar de liefde voor de fotografie is altijd gebleven, zij het op een laag pitje voor een langere tijd. De intrede van de digitale fotografie heeft het weer een beetje aangewakkerd omdat mij dat de mogelijkheid gaf om echt tijd in nabewerking te steken. Maar pas zo’n 7 à 8 jaar geleden ben ik echt veel meer gaan fotograferen toen ik besloot om de Amsterdam straten op te gaan. Ik weet eigenlijk niet waarom ik dat niet veel eerder gedaan heb, maar vanaf dat moment heb ik de straat en urban fotografie ontdekt en ben ik volop met mijn passie bezig.
Op welk fotografie genre richt je je en wat trekt je hierin aan?
Voornamelijk op urban en straat fotografie (maar ik schiet werkelijk alles behalve macro). Ik ben enorm gecharmeerd van stadsgezichten met één menselijk element erin waarbij licht een heel belangrijke rol speelt. Ik vind die plaatjes met de stad en één klein silhouette erin gewoon mooi. De schaalgrootte, de architectuur (hoeft niet perse), het desolate en/of dystopische gevoel dat zo’n plaatje kan geven… daar houd ik van.
Daarnaast speel ik veel met licht. Ik fotografeer het liefst dit soort platen in bijzondere lichtomstandigheden. Mist is mijn favoriet. Het creëert een mysterieuze atmosfeer en heeft een gaaf effect op de aanwezige verlichting in the stad. Zomers is het vroege gouden uur mijn favoriet na een koude nacht als het windstil is, het een beetje heiig is en de zonnestralen zichtbaar zijn door de bomen langs de kanalen in Amsterdam. Ook dat levert mooie mysterieuze platen op.
Amsterdam is op die manier ook een compleet andere stad dan de uitstraling die het overdag heeft met de zondvloed aan toeristen die de stad overspoelen. Ik vind het gaaf om die andere kant van de stad ook vast te leggen.
Daarnaast vind ik pure straat fotografie mooi als je eenmalige grappige en/of tedere momenten weet vast te leggen in een split second (moet nog heel veel leren). Candid straat portretten maken is ook top. Geeft altijd weer een kick als je een cool shoot van 1m afstand van een uniek verweerd gezicht een hebt gemaakt.
Waar haal jij je inspiratie vandaan?
Het meeste uit de stad zelf. Gewoon rondlopen door de stad, en dan zeker op de tijdstippen waarop ik normaal fotografeer tussen 5 en 8 uur ’s ochtends in de zomer, werkt al zeer inspirerend voor mij. Ik ben ook veel in contact met andere fotografen. De meeste heb ik via Instagram leren kennen maar we houden nu buiten Instagram ook contact en we spreken regelmatig af om fotowandelingen te maken. Dat kan 1 op 1 zijn maar kunnen ook met groepjes van 30 personen zijn. Het is superleuk om met elkaar in gesprek te gaan over fotografie, om elkaars werk te zien en hoe ieder te werk gaat. Ook dat werkt inspirerend. Ik heb laatst geëxposeerd op een expositie van World Wide Streets in Amsterdam en daar zijn we ook met de exposerende fotografen een paar keer op pad gegaan… en dan zie je met eigen ogen hoe zijn een foto’s maken… hun proces… zeer inspirerend. En dat werkt twee kanten op, veel bezoekers hebben na het zien van de geëxposeerde werken en gesprekjes met de fotografen aangegeven weer gemotiveerd te zijn om de straat op te gaan. Sommigen zijn direct hun camera gaan halen en gaan fotograferen. Dat soort reacties en feedback werkt ook zeer inspirerend.
Wat was echt een stuitermoment tijdens het fotograferen?
Ik heb niet echt stuitermomenten meegemaakt in de fotografie denk ik. Natuurlijk heb je soms het gevoel dat je een goed shot hebt gemaakt nadat je de ontspanknop hebt ingedrukt… maar echt stuiteren… dat moment moet nog komen.
Welke gear gebruik je en waarom?
Ik gebruik Olympus en OM System cameras. Lenzen ook van Olympus aangevuld met wat supersnelle f0.95 lenzen van Voigtlander. Ik gebruik ook een Fuji X100VI. En ik schiet nog analoog met verschillende SLR en compact cameras van Olympus, Yashica, Konica e.d..
Ik ben ooit overgestapt naar Olympus omdat zij een compacte camera en lens ecosysteem aanbieden wat ook een stuk goedkoper is. Zij waren (een van) de eerste met mirrorless cameras en zijn jarenlang trendsetter geweest met gave in-camera features. Nog steeds hebben zij features die geen enkel ander systeem aanbied. Belangrijkste voor mij is dat de lenzen klein, licht en goedkoop zijn waardoor je als hobby fotograaf toch over de beste kwaliteit lenzen kan beschikken zonder dat je daar een nier voor hoeft te verkopen. En ik kan op reizen nu 3 bodies met 3 verschillende lenzen erop in een kleine fotorugzak meenemen, hoef ik nooit lenzen te verwisselen. Ik denk dat voor 99% van de fotografen dit systeem meer dan voldoende is en dat velen onnodig een small frame formaat camera (door marketing onzinnig full frame genoemd) aanschaffen. Natuurlijk zijn er wat zwakkere punten t.o.v. cameras met grotere sensoren, zoals iets minder dynamic range, ongeveer 2 stops minder performance op het gebied van ISO en ruis, en als je een scherpte diepte wil van 0.5cm dan zal je een iets duurdere lens moeten aanschaffen. In de praktijk valt het allemaal wel mee. Zoals gezegd net terug van een expositie met veel van mijn werk op ISO1600 en in de prints zag je er niets van terug.
Voor de straat heb ik nu ook de Fuji X100VI maar ik weet nog niet of ik die camera prettig vind of niet. Ik heb grote problemen met de focus van de camera en ook veel dubieuze design beslissingen die het werken met de camera moeilijk maken. Ik denk dat ik er binnenkort een blogje over ga maken.
De analoge cameras zijn er voor de lol en voor een andere schietervaring. Veel rustiger, veel doordachter, en de spanning of het wat geworden is voor twee weken (of langer als het ff duurt voor je rolletje vol is).
Wat is je grootste fuckup?
Vrij recent eigenlijk met mijn Fuji X100VI. Ik was op weg van werk naar huis op de fiets en het was een beetje mistig dus trok ik de camera uit mijn jaszak om wat fotootjes te maken. Ik was aan schieten toen de telefoon ging. Ik kon de telefoon niet goed bedienen en wilde mijn handschoen afdoen van de hand waar ik ook de camera mee vasthield. Camera met een polsband vast om mijn pols. Ik trek de handschoen uit, laat de camera los… was de polsband mee geschoven met de handschoen… deng… camera op grond. Gelukkig had ik een leren halfcase en een thumbgrip die eigenlijk de klap opvingen, thumbgrip kapot en een klein krasje – mooie patina zullen we maar zeggen – was alle schade gelukkig. Maar niet slim.
Welk moment/scene/persoon/dier/product wil je ooit nog eens voor je lens krijgen?
Wil nog wel eens naar Yellowstone en een eland, bison of grizzly zou wel vet zijn. En er zijn nog zoveel mooi platen te schieten in Amsterdam dus daar zullen vast nog wel wat scenes geschoten worden. New York, Parijs en Lissabon staan ook op het lijstje om (nog) eens te bezoeken..
Stellingen
1: Fotografie is meer kunst dan techniek: Eens
2: Digitale fotografie heeft de magie van analoge fotografie weggenomen: Oneens
3: Een goede foto kan alleen gemaakt worden met dure apparatuur: Oneens
4: Nabewerking is net zo belangrijk als het maken van de foto zelf: Oneens
5: Een foto moet technisch perfect zijn: Oneens
6: Fotografie is echt een vak: Eens
7: Iedereen kan een fotograaf zijn met de juiste spullen: Eens
8: Technische perfectie is belangrijker dan artistieke expressie: Oneens
9: Fotografie is een vorm van jezelf uitdrukken in beelden: Eens
10: Een goede fotograaf moet ook een goede marketeer zijn: Oneens
11: Zwart wit of kleur: Kleur
12: Smartphonefotografie bedreigt de professionele fotografen: Oneens
13: Foto’s in zwart wit zijn saai: Oneens
14: Je kunt als fotograaf niet zonder social media: Eens
Welke andere fotograaf bewonder je en waarom?
Ik vind het werk van Fred Herzog en Saul Leiter wel mooi en inspirerend. Hun manier van de straat vastleggen is iets wat mij erg aanspreekt. Via Instagram zie ik ook veel inspirerend werk zoals van Peter Kalnbach, Darren Sacks, en Niels Koopmans voor verschillende stijlen van straatfotografie. Maar ook Ross Buswell vind ik inspirerend met zijn natuur fotografie. Ik denk dat zij allen met mood, licht en kleur weten om te gaan om een bepaalde sfeer te creëeren die mij aanspreekt.
Aan welke tip of advies heb je het meest gehad?
Doe je eigen ding. Dat heb ik het belangrijkste advies gevonden. Doe wat je leuk vind. Zeker met de huidige social media platforms – Instagram voorop – is het voor velen verleidelijk om trending posts te kopieren… maar tja… daar word je niet veel gelukkiger van denk ik.
Waar kunnen we meer van je werk vinden?
Mijn website: www.pictorlux.nl
Instagram: @pictorlux